《青霞先生文集序》

qīng
xiá
shěn
jūn
,
yóu
jǐn
jīng
shàng
shū
zǎi
zhí
,
zǎi
zhí
shēn
zhī
fāng
gòu
zuì
,
lài
míng
tiān
rén
shèng
,
báo
qiǎn
,
zhī
sāi
shàng
dāng
shì
shí
,
jūn
zhī
zhí
jiàn
zhī
míng
mǎn
tiān
xià
ér
,
jūn
léi
rán
xié
,
chū
jiā
sāi
shàng
huì
běi
shù
nèi
fàn
,
ér
shuài
xià
,
shù
shǒu
lěi
,
zhī
chū
,
fēi
xiāng
kàng
shèn
qiě
zhī
tuì
退
,
zhōng
zhī
zhàn
méi
zhě
xíng
zhě
zhī
guó
wéi
gōng
ér
zhī
,
zhī
,
xiōng
zhī
zhě
,
wǎng
wǎng
ér
shì
,
suǒ
kòng
jūn
shàng
fèn
jiāng
zhī
chí
,
ér
yòu
xià
tòng
zhū
jiàng
shì
zhī
jiān
rén
mín
mēng
guó
jiā
,
shù
;,
;
ér
suǒ
yōu
zhī
shī
wén
zhāng
,
xiè
huái
,
怀
zhōng
suǒ
zǎi
zhū
shí
shì
jūn
zhí
jiàn
wéi
zhòng
shí
,
ér
suǒ
zhù
wéi
shī
wén
zhāng
,
yòu
duō
suǒ
,
shāo
shāo
chuán
,
shàng
xià
zhèn
kǒng
shǐ
chū
xiāng
shān
gòu
,
ér
jūn
zhī
huò
zuò
jūn
méi
,
ér
zhōng
zhāo
zhī
shì
suī
gǎn
sòng
shì
,
ér
shí
kǔn
suǒ
xiāng
chán
jūn
zhě
,
xún
qiě
zuò
zuì
yòu
wèi
,
zǎi
zhí
zhī
chóu
jūn
zhě
bào
ér
jūn
zhī
rén
jūn
,
shì
póu
shēng
píng
suǒ
zhù
ruò
gān
juàn
,
ér
chuán
zhī
ér
xiāng
,
lái
qǐng
zhī
shǒu
jiǎn
máo
shòu
ér
zhī
yuē
:
ruò
jūn
zhě
,
fēi
zhī
zhì
shì
zhī
zāi
?
kǒng
shān
shī
》,
xiǎo
biàn
zhī
yuàn
qīn
,《
xiàng
zhī
chán
ér
xià
,
jiān
zhōng
chén
guǎ
yōu
rén
duì
shì
zhī
shí
,
bìng
liè
zhī
wéi
fēng
”,
shū
zhī
wéi
”,
shèng
shǔ
jiē
zhī
zhōng
shēng
zāi
?
rán
kǒng
zhī
zhě
,
mǐn
rén
,
jīn
zhì
yóu
yuē
qíng
,
zhǐ
”,“
yán
zhī
zhě
zuì
,
wén
zhī
zhě
wéi
jiè
yān
ěr
cháng
àn
chūn
qiū
lái
,
yuán
zhī
sāo
yuàn
,
zhī
jiàn
xié
,
zhī
shū
,
shū
zhī
shī
fèn
,
liú
fén
zhī
duì
kàng
rán
tuī
kǒng
shān
shī
zhī
zhǐ
ér
póu
zhī
,
dāng
wèi
zhī
zhě
jūn
méi
,
ér
hǎi
nèi
zhī
jiàn
shēn
dài
,
zhì
jīn
yán
jūn
,
suān
ér
liú
!
zhōng
suǒ
zǎi
míng
jiàn
》、《
chóu
biān
zhū
shí
,
shì
líng
hòu
zhī
rén
zhī
,
hán
zéi
chén
zhī
dǎn
,
ér
yuè
sāi
yuán
zhàn
shì
zhī
,
ér
zuò
zhī
kài
,
!
guó
jiā
cǎi
fēng
zhě
zhī
shǐ
chū
ér
lǎn
guān
yān
,
néng
使
zhī
?
jǐn
shí
zhī
zhì
wén
zhī
gōng
gōng
,
dāng
zuò
zhě
zhī
zhǐ
fǒu
,
fēi
suǒ
lùn
jūn
zhī
zhě
,
zhù
jiā
jìng
guǐ
hài
mèng
chūn
wàng
guī
ān
máo
kūn
bài
shǒu

分享

茅坤的诗词欣赏

《青霞先生文集序》

明代 茅坤茅坤 明代

  青霞沈君,由锦衣经历上书诋宰执,宰执深疾之。方力构其罪,赖明天子仁圣,特薄其谴,徙之塞上。当是时,君之直谏之名满天下。已而,君纍然携妻子,出家塞上。会北敌数内犯,而帅府以下,束手闭垒,以恣敌之出没,不及飞一镞以相抗。甚且及敌之退,则割中土之战没者与野行者之馘以为功。而父之哭其子,妻之哭其夫,兄之哭其弟者,往往而是,无所控吁。君既上愤疆埸之日弛,而又下痛诸将士之日菅刈我人民以蒙国家也,数呜咽欷歔;,而以其所忧郁发之于诗歌文章,以泄其怀,即集中所载诸什是也。

  君故以直谏为重于时,而其所著为诗歌文章,又多所讥刺,稍稍传播,上下震恐。始出死力相煽构,而君之祸作矣。君既没,而中朝之士虽不敢讼其事,而一时阃寄所相与谗君者,寻且坐罪罢去。又未几,故宰执之仇君者亦报罢。而君之故人俞君,于是裒辑其生平所著若干卷,刻而传之。而其子襄,来请予序之首简。

暂无

  茅子受读而题之曰:若君者,非古之志士之遗乎哉?孔子删《诗》,自《小弁》之怨亲,《巷伯》之刺谗而下,其间忠臣、寡妇、幽人、怼士之什,并列之为“风”,疏之为“雅”,不可胜数。岂皆古之中声也哉?然孔子不遽遗之者,特悯其人,矜其志。犹曰“发乎情,止乎礼义”,“言之者无罪,闻之者足以为戒”焉耳。予尝按次春秋以来,屈原之《骚》疑于怨,伍胥之谏疑于胁,贾谊之《疏》疑于激,叔夜之诗疑于愤,刘蕡之对疑于亢。然推孔子删《诗》之旨而裒次之,当亦未必无录之者。君既没,而海内之荐绅大夫,至今言及君,无不酸鼻而流涕。呜呼!集中所载《鸣剑》、《筹边》诸什,试令后之人读之,其足以寒贼臣之胆,而跃塞垣战士之马,而作之忾也,固矣!他日国家采风者之使出而览观焉,其能遗之也乎?予谨识之。

暂无

  至于文词之工不工,及当古作者之旨与否,非所以论君之大者也,予故不著。嘉靖癸亥孟春望日归安茅坤拜手序。

暂无


分享